Dennis

Op mijn eerste werkdag voor de ENG Company viel ik direct alweer met mijn neus in de boter! Samen met Annephine van Uchelen (redacteur nieuwsuur) en Axel Rüger (directeur van Gogh museum) ben ik op pad geweest in Parijs.

We zijn naar een aantal plekken in Parijs geweest die een belangrijke rol spelen bij de tentoonstelling die binnenkort van start gaat in het van Gogh museum, “Nederlanders in Parijs 1789-1914”. Al eeuwen is de lichtstad, Parijs, een bron van inspiratie. In de 19de eeuw trok de stad kunstenaars aan uit heel Europa. De tentoonstelling met werken van Van Spaendonck, Jongkind, Van Gogh, Van Dongen, Mondriaan laat de Franse hoofdstad zien door de ogen van acht Nederlandse kunstenaars. Axel weet, als directeur,  van de hoed en de rand en hij heeft ons als gids op sleeptouw genomen door Parijs. We hebben plekken gezien en dingen gehoord die weer helemaal nieuw voor ons waren! Binnenkort in Nieuwsuur!

Heen en terug met de Thalys, tientallen km’s gelopen door Parijs en nu weer thuis. Het waren weer twee bijzonder dagen!

Vanaf begin september is de vakantie klaar en ben ik weer volop beschikbaar!!!

Onlangs  heb ik met Gert een aantal bijzondere interviews gedraaid met Gülenisten die alleen onherkenbaar in beeld wilden. Dus ik heb de “trukendoos” weer opengetrokken!

In een feestzaaltje bij een restaurant waar ik vaak kom hebben we de drie interviews opgenomen. De twee heren in pikzwart silhouet met blauwe, mijn favoriete kleur, achtergrond. De dame haar handen waren in beeld met op de achtergrond de schaduw van haar hoofd op de muur. Ik ben zelf heel blij met het eindresultaat.

ps. De welherkenbare interviews zijn door iemand anders gedraaid.

Het hele item vind je hier

Mijn zoontje, Yme, zit nu in groep drie. Als vader van Yme vertrouw ik blind op de juf (Liset) van mijn zoon van zes. Wat de juf zegt is waar. Ik neem alles van haar aan en vertrouw  haar blind op haar bruine ogen.

Maar hoe waardeloos zijn dan de verhalen dat leraren in het basisonderwijs, net zoals ik, worden onderbetaald? Mannen gaan niet meer op een lagere school werken omdat het meer als een bijbaantje wordt gezien voor de vrouw die al een partner heeft met een goed betaalde baan. Daarom gaan onderwijzers na hun opleiding al snel liever in het voortgezet onderwijs werken dan in het basisonderwijs omdat de beloning daar hoger is.

Linda de Groot en ik zijn na geweldig speurwerk van Yvonne Roerdink, in contact gekomen met juf Marga. Zij werkt op een basisschool in Amsterdam zuid-oost. Een vrouw die alles voor haar leerlingen over heeft, veel meer tijd in haar werk stopt dan ze betaald krijgt, matig beloond wordt en daardoor niet goed kan rondkomen.

Vanavond een bijzonder repo in Nieuwsuur over deze super juf die aankomende dinsdag haar leerlingen  een uurtje later verwelkomt vanwege de leraren actie die dag!

In de wereld van het “Nieuws” is het vaak zaak om snel te kunnen schakelen. Wie is er nog wel beschikbaar en wie niet. Om de lijntjes zo kort mogelijk te houden is het nu ook mogelijk om even een korte blik te werpen op mijn website.

Op de pagina “beschikbaarheid” staat de last minute info over wanneer ik al wel of niet ben ingezet. Lijkt er iets niet te kunnen dan is het niet onverstandig om toch nog even te checken met de planning van Team of rechtstreeks met mij!

De weekenden houd ik in eerste instantie vrij maar dat kan in een flits veranderen in geval van last minute reizen of meerdaagse klussen. Bellen dus!
Groet Dennis

Mensen met een verblijfsvergunning, zoals bijvoorbeeld erkende vluchtelingen, spreken vaak nog geen Nederlands, maar moeten soms toch naar de dokter of tandarts. Eerder kreeg de hulpverlener dan een vergoeding voor de inzet van een tolk. Maar op die regelingen is fors bezuinigd en dat leidt nu tot problemen, zeggen hulpverleners.

Het is een lastig onderwerp waar iedereen wel een mening over heeft. Nog voordat het item is uitgezonden reageren er al honderden mensen op facebook.

Stel. De dijken breken, je huis staat onder water, je hebt geen cent te makken, je vlucht naar Frankrijk, je bent zwanger en spreekt geen Frans. Dan ga je daar naar een verloskundige en die is gratis maar een tolk moet je zelf regelen of betalen. Een lastig verhaal, maar een vergelijkbaar verhaal als dat het meisje heeft dat we tegenkwamen bij de verloskundige. Haar land en huis zijn verwoest en ze is net gevlucht naar Nederland of dat aardige oude Turkse mannetje die pijn aan zijn piemel heeft. Hij woont hier al 15  jaar maar heeft nooit Nederlands geleerd omdat ie het “gewoon niet kan onthouden”. Moet hij nou zijn kleindochter meenemen zodat zij kan vertellen aan de dokter waar hij pijn heeft of moet de belastingbetaler opdraaien voor de kosten van een tolk. Allemaal lastige vragen…